.
Serija Barok nedeljom se nastavlja. Ovoga puta predstavljam operu Didona i Eneja engleskog kompozitora Henri Persela (Henry Purcell) prvi put izvedenu oko 1688. godine. Persel je rođen 1659. godine u Engleskoj, gde se tokom godina formirao kao umetnik, uglavnom crpeći italijanski i francuski uticaj. Persel je komponovao operu inspirisan četvrtim poglavljem Vergilijevog epa Eneida, ljubavnom pričom Eneje, budućeg osnivača Rima, i Didone, kraljice Kartagine. Libreto za operu napisao je Nahum Tate.
U nastavku slede primeri arhitektonskih i likovnih rešenja baroknih tavanica mnogih crkvi u Rimu. Dela različitih umetnosti – muzike, arhitekture i slikarstva – svedoče o dominantnoj osobini barokne umetnosti: strasti – bilo da je u pitanju strast prema čoveku ili strast prema bogu. Strast je reč sa više glava, poput hidre. Ona je i telesna i duhovna (setimo se samo Berninijeve skulpture svete Tereze), ona je i zadovoljstvo i smrt, samoponštenje u zadovoljstvu, zadovoljstvo u izgaranju.
.
Tavanica bazilike svetog Petra, Vatikan
Giuseppe Cesari, Dome of the Pauline Chapel, ca. 1600.
Guercino, “Aurora”, 1621.
Andrea Pozzo
Andrea Pozzo
Ceiling by Baciccio (painting) and Antonio Raggi and Leonardo Retti (stuccoes) – 1679.
Andrea Pozzo’s painted ceiling in the Church of St. Ignazio, Rome.
Chiesa del Gesù: Giovanni Battista Gauli (frescos) i Giacomo Barozzi da Vignola (enterior)
Chiesa del Gesù: Giovanni Battista Gauli (frescos) i Giacomo Barozzi da Vignola (enterior)
